در توضیح المسائل حضرت‌عالی آمده: «کسى که به خاطر ازدواج نکردن به گناه می‌افتد، واجب است ازدواج نماید.» لطفاً بفرمایید که:
الف) آیا منظور از گناه فقط زناست، یا چشم‌چرانی، خودنمایی زن، عشوه و ناز زن براى مرد نامحرم و مانند آن را نیز شامل می‌شود؟
ب) منظور از عبارت «به خاطر ازدواج نکردن به گناه می‌افتد» کدام‌یک از این دو حالت زیر است؟
اوّل: اگر به خاطر ازدواج نکردن مرتکب گناه شد، بعدازآن ازدواج بر مواجب می‌شود.
دوّم: وقتى به خاطر ازدواج نکردن میل شدیدى به گناه پیدا کرد، قبل از ارتکاب گناه ازدواج بر مواجب می‌شود.
ج) آیا این حکم (هرکسی که به خاطر ازدواج نکردن به گناه می‌افتد واجب است ازدواج کند.) اعم از دائم و موقّت است، یا فقط منظور ازدواج دائم است؟
اگر شخصی صدقه واجب مانند زکات را به سیّد بپردازد، در صورتی که می دانست صدقه واجب را نباید به سادات داد ولی اطلاع نداشت که کسی که صدقه را به او می هد سید هست، در حال حاضر وظیفه ی او چیست؟
