یکى از برادران شاعر جوان، اخیراً ترجمه کل قرآن مجید را به شعر و به نظم درآورده است که به‌عنوان نمونه دو سوره حمد و کوثر ضمیمه است.
سوره حمد:
سرآغاز صحبت به نام خداست *** که بخشنده و مهربان کبریاست ستایش بود خاص آن کردگار *** که باشد دو گیتى از او برقرار که بخشنده و مهربان است نیز *** بود صاحب عرصه رستخیز تو را می‌پرستیم تنها و بس *** نداریم یاور به‌غیراز تو کس مرا کن هدایت به راه درست *** به آن‌کس که مُنعَم ز نعمات تُست نه آنان که خشمت بر آنان رواست *** نه آنان که هستند گم ره ز راست؛ و نظم سوره کوثر: سرآغاز صحبت به نام خداست *** که بخشنده و مهربان کبریاست همانا تو را اى پیامبر که ما *** نمودیم خود حوض کوثر عطا تو هم پس به شکرانه مى خوان نماز *** براى خدایت بکن ذبح باز همانا همان کس که عیبت بخواند *** خودش نسل مقطوع و ابتر بماند؛ لذا با توجه به این‌که نشر فرهنگ قرآنى با زبان شعر که در بسیارى از مردم اثر عمیق و مثبت دارد، یکی از نهادهای فرهنگی مصمّم است آن را تکثیر و ترویج دهد، نظر حضرت‌عالی در این مورد چه است؟
