در دوره وارونه شدن ارزش‌ها، به انسان صادق و درستکاری که در مدت سی سال خدمت اداری، زندگی ساده ای بیش ندارد، بی‌عرضه می گویند اما به کسی بعد از دوسال، از این طرف و آن طرف می زند و اموالی جمع می کند، می گویند عجب آدم زرنگ و مدیر و لایقی است؛ دزدها، انسان های لایق می شوند و افراد پاک، انسان نالایق محسوب می شوند، چرا که فکر جامعه واژگون شده است.