این کتاب شرحى است مهم و جامع و تازه بر نهج البلاغه که توسط معظم له و با همکارى جمعى از فضلاى حوزه علمیه در طلیعه میلاد مسعود امیرمؤمنان(علیه السلام) در 13 رجب سال 1413 آغاز شد و پس از بيست سال و در 15 مجلد به اتمام رسید. لازم به ذکر است این اثر در سال 82 به عنوان بهترین کتاب سال برگزیده شد.
با هم بخشی از مقدمه این کتاب را مطالعه می کنیم:
درباره نهج البلاغه هر چند بگوییم کم است و به یقین اداى حقّ آن براى ما غیر ممکن مى باشد، بهتر آن است که این سخن را رها کرده به سراغ مطلب دیگرى که هدف اصلى تحریر این سطور بوده است، برویم و آن این که:
در طول تاریخ اسلام شروح متعدّدى بر نهج البلاغه نوشته شده، و علماى عالى قدرى چه در گذشته و چه در عصر ما براى تبیین و تفسیر و کشف گنجینه هاى آن کوشیده اند و خدمات پرارزشى انجام داده اند، ولى انصاف این است که نهج البلاغه هنوز دست نخورده است، هنوز مظلوم است هنوز تلاش هاى فراوان و فراوان دیگرى را مى طلبد.
مخصوصاً در عصر و زمان ما که عصر مشکلات پیچیده جوامع انسانى، عصر ظهور مکتب هاى مختلف فکرى، و عصر تهاجم بر اعتقادات و اخلاق و تقوا و فضیلت از سوى دنیاپرستان و جهانخواران است، تا راه را براى رسیدن به منافع آلوده و نامشروعشان هموار سازند، آرى در این عصر، نهج البلاغه تلاش و کوشش و کار بیشترى را مى طلبد. کار تحقیقاتى و گروهى براى یافتن راه غلبه بر مشکلات معنوى و مادّى و فردى و اجتماعى و مقابله با مکتبهاى ویرانگر فکرى و اخلاقى به وسیله آن.
به همین دلیل بعد از توفیقى که در «تفسیر نمونه» و «پیام قرآن» بحمدالله نصیب این حقیر و جمعى از یاران باوفا شد که سبب حرکت جدیدى دربارۀ کارهاى قرآنى و نفوذ بیشتر قرآن و تفسیر در مجامع علمى بلکه غالب خانه ها گردید، گروهى از اهل فضل اصرار داشتند که اکنون «نوبت نهج البلاغه فرا رسیده است» و باید کارى مشابه تفسیر نمونه روى آن انجام گردد، بلکه با استفاده از تجربیات گذشته، کارى پخته تر و جالبتر صورت گیرد.
با این که گرفتارى هاى روزافزون به دلایلى که مى دانیم مانع مهم این راه بود، ولى فکر کردم تا عمرى باقى است، باید این کار را شروع کرد و على رغم مشکلات فراوان از خداوند بزرگ توفیق و از روح پرفتوح مولاى متّقیان على(علیه السلام) بندۀ کامل و خالص و آبرومند خدا یارى بخواهیم، تصمیم نهایى گرفته شد و شکل کار معیّن گشت و بعضى از یاران قدیم تفسیر نمونه و گروهى از دوستان تازه نفس قول دادند که تا سرحدّ توان همکارى و کمک کنند تا شرح و تفسیرى تازه بر نهج البلاغه نوشته شود که ناظر به مسائل روز و نیازهاى عصر و حلّ مشکلات فکرى و اجتماعى باشد و علاوه بر استفاده از افکار مفسّران و شارحان پیشین نوآورى هایى در زمینه هاى مختلف داشته باشد.
