اگر روزه‌دار در ماه رمضان با این‌که قبلاً می‌دانسته استمنا مبطل روزه است ولی در زمان استمنا یادش رفته و بلافاصله بعد از استمنا به یاد آورده که مبطل است، آیا روزه‌ی او باطل است؟ کفاره جمع شامل او می‌شود؟
کسانی که اموال آنها مشتبه است و حرام و حلال مخلوط می‌باشد و در همین حال از دنیا بروند آیا می‌تواند از اموال آنها کفن تهیه کرد و او را در آن دفن نمود؟
مسأله 1405ـ اگر روزه دار به چيز حرامى روزه خود را باطل کند، بنابر احتياط واجب بايد کفّاره جمع بدهد، يعنى هم يک بنده آزاد کند و هم دو ماه روزه بگيرد و هم شصت فقير را سير کند (يا به هر کدام از آنها يک مد طعام که تقريبا 750 گرم است بدهد) و چنانچه هر سه برايش ممکن نباشد هر کدام که ممکن است بايد انجام دهد (خواه آن چيز حرام، مانند شراب و زنا باشد يا مانند نزديکى کردن با همسر خود در عادت ماهانه).
مسأله 2423ـ اگر انسان بداند در بانک پول حلال و حرام هر دو وجود دارد ولى نداند پولى را که از بانک مى گيرد از پولهاى حرام است يا نه، گرفتن آن اشکالى ندارد، ولى اگر مطمئن باشد از پول حرام است تصرّف در آن جايز نيست و حکم مجهول المالک را دارد که بايد بنابر احتياط واجب به اجازه حاکم شرع از طرف صاحب اصلى اش در راه خدا صدقه دهد و در اين مسأله فرقى ميان بانکهاى داخلى و خارجى دولتى و غير دولتى نيست.
مسأله 2264ـ آشاميدن شراب حرام و از گناهان کبيره است، بلکه در بعضى از اخبار بزرگترين گناه شمرده شده است و اگر کسى آن را حلال بداند در صورتى که متوجّه باشد که لازمه حلال دانستن آن تکذيب خدا و پيغمبر(صلى الله عليه وآله) مى باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق(عليه السلام) روايت شده است که فرمود: «شراب ريشه بديها و منشأ گناهان است و کسى که شراب مى خورد عقل خود را از دست مى دهد و در آن موقع خدا را نمى شناسد و از هيچ گناهى باک ندارد، احترام هيچ کس را نگه نمى دارد و حقّ خويشان نزديک را رعايت نمى کند و از زشتيهاى آشکار رو نمى گرداند، روح ايمان و خداشناسى از او بيرون مى رود، و روح خبيثى که از رحمت خدا دور است در او مى ماند، خدا و فرشتگان و پيغمبران و مؤمنين او را لعنت مى کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمى شود و روز قيامت روى او سياه است!»
مسأله 2259ـ چهارده چيز از حيوانات حلال گوشت (بنابر احتياط واجب در بعضى از آنها) حرام است: 1ـ خون 2ـ نرى 3ـ فرج 4ـ بچّه دان 5ـ غدد که آن را دشول مى گويند. 6ـ تخم که آن را دنبلان مى گويند. 7ـ دانه کوچکى که در مغز سر است و به شکل نخود مى باشد. 8ـ مغز حرام که در ميان تيره پشت است. 9ـ پى که در دو طرف گردن قرار دارد و تا تيره پشت کشيده شده. 10ـ زهره دان 11ـ سپرز (طحال) 12ـ مثانه (محل اجتماع بول) 13ـ سياهى چشم 14ـ چيزى که در ميان سم است و عرب آن را ذات الاشاجع مى گويد، اين در حيوانات بزرگ است، امّا در حيوانات کوچکى مانند گنجشک چنانچه بعضى از اين امور قابل تشخيص، يا جدا کردن نيست خوردن آن اشکالى ندارد.
مسأله 2123ـ اگر زن از شير مربوط به شوهر خود کسانى را که در زير گفته مى شود شير دهد شوهرش بر او حرام نمى شود، ولى بهتر است اين کار را نکند:
1ـ برادر و خواهر خودش را.
2ـ عمو و عمّه و دايى و خاله خودش را.
3ـ عمو زاده و دايى زاده خود را.
4ـ برادر زاده خود را.
5ـ برادر شوهر يا خواهر شوهر خود را.
6ـ خواهر زاده خود، يا خواهر زاده شوهرش را.
7ـ عمو و عمّه و دايى و خاله شوهرش را.
8ـ نوه زن ديگر شوهر را.
مسأله 2101ـ هرگاه کسى با زنى که شوهر ندارد و در عدّه کسى نيست زنا کند جايز است او را بعداً به عقد خود درآورد و اگر بچّه اى از آنان متولد شود و ندانند از نطفه حلال است يا حرام آن بچّه حلال زاده است.
مسأله 1919ـ وکالت در کارهاى حرام، يا در امورى که وکيل قدرت انجام آن را عقلاً يا شرعاً ندارد باطل است، مثلاً شخصى که در حال احرام است چون نبايد صيغه عقد ازدواج را بخواند نمى تواند براى خواندن صيغه از طرف ديگرى وکيل شود.
مسأله 1774ـ در چند مورد ربا گرفتن حرام نيست:
1ـ ربا گرفتن مسلمانان از کفّارى که در پناه اسلام نيستند.
2ـ ربا گرفتن پدر و فرزند از يکديگر.
3ـ ربا گرفتن زن و شوهر از يکديگر در ازدواج دائم.
مسأله 489ـ نزديکى کردن با زن در حال «نفاس» حرام است و اگر شوهر با او نزديکى کند، احتياط مستحب آن است مطابق دستورى که در حائض گفته شد کفّاره دهد، طلاق او نيز در اين حال باطل است.
مسأله 438ـ کارهايى که بر حائض حرام است به شرح زير است:
1ـ تمام عبادتهايى که با وضو يا غسل يا تيمّم انجام مى شود، مانند نماز و روزه و طواف خانه خدا، ولى به جا آوردن عباداتى که طهارت در آن شرط نيست مانند نماز ميّت مانعى ندارد.
2ـ تمام کارهايى که بر جنب حرام است و در احکام جنابت گفته شد.
3ـ نزديکى کردن، که هم براى مرد حرام است و هم براى زن.
4ـ طلاق در اين حالت نيز باطل و بى اثر است.
مسأله 370ـ پنج کار بر جُنُب حرام است:
1ـ مسّ خطّ قرآن يا اسم خدا و پيامبران و امامان بنابر احتياط واجب، همانطور که در وضو گفته شد.
2ـ رفتن به مسجدالحرام و مسجد پيغمبر(صلى الله عليه وآله)، هرچند از يک در داخل و از در ديگر خارج شود.
3ـ توقّف کردن در مساجد ديگر، امّا اگر از يک در داخل و از در ديگر خارج شود، يا براى برداشتن چيزى برود مانعى ندارد و احتياط واجب آن است که در حرم امامان هم توقّف نکند.
4ـ داخل شدن در مسجد براى گذاشتن چيزى در آن.
5ـ خواندن يکى از آيات سجده، ولى خواندن غير آيه سجده از سوره سجده مانعى ندارد.
مسأله 158ـ دوم: نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است و اگر نجس شود بايد فوراً آن را آب کشيد. نجس کردن جلد قرآن اگر سبب بى احترامى به قرآن باشد نيز،همين حکم را دارد.
مسأله 154ـ اوّل: خوردن و آشاميدن چيز نجس حرام است و خورانيدن عين نجس، مانند مسکرات به اطفال نيز حرام مى باشد و بنابر احتياط واجب بايد از خورانيدن غذايى که نجس شده به اطفال نيز خوددارى کرد، امّا آنچه بر اثر نجس بودن دست خود آنها نجس مى شود، اشکال ندارد.
مسأله 128ـ مشروب الکلى که از جو گرفته مى شود و به آن «آبجو» مى گويند حرام و از جهت نجاست مانند شراب است، ولى آبى که براى خواصّ طبّى از جو مى گيرند و به آن «ماء الشّعير» مى گويند و ابداً مسکر نيست، پاک و حلال است.
مسأله 135ـ هرگاه جنب از حرام به واسطه نداشتن آب، يا عذر ديگر، يا تنگى وقت تيمّم کند و نماز بخواند نمازش صحیح است، ولی مادام که بدن یا لباس او عرق دارد با آن نماز نخواند بنابراحتیاط واجب؛ ولی عرقهای بعد از تیمم مانعی ندارد.
